به گزارش شمال نیوز به نقل از تابناک: وزير آموزش وپرورش روز گذشته و در مراسم نمادين زنگ هواي پاک، خطاب به دانش آموزاني که در هواي سرد حياط مدرسه براي شرکت در اين مراسم ايستاده بودند، گفت: مواظب باشيد خودتان و والدينتان دچار سرماخوردگي نشويد، چراکه اينجا هر اتفاقي که براي شما بيفتد، گردن ما مي اندازند و يقه ما را مي گيرند.

اين گونه سخنان طعنه آميز و به اصطلاح طنزآلود اولين بار نيست که از سوي «حميدرضا حاجي بابايي» مطرح مي شود، پيش از اين نيز وزير آموزش وپرورش در جمع خبرنگاران در واکنش به خواسته نمايندگان مجلس شوراي اسلامي مبني بر استعفاي وي به دليل حادثه آتش سوزي مدرسه شين آباد گفته بود: «خبرنگاران چي، خبرنگاران را برکنار کنيم يا نه؟ اگر به موقع خبر مي داديد که مواظب مدرسه شين آباد باشيد، اين اتفاق روي نمي داد.»

همچنين وي زماني که براي توضيح همين حادثه در «خانه ملت» حضور يافت، پشت تريبون مجلس با همين لحن گفته بود: از الان تا روز قيامت بابت هر اتفاقي که در اين وزارتخانه مي افتد معذرت خواهي مي کنم. اگر اين چند نمونه از اتفاقات ناگوار آموزش وپرورش و واکنش هاي مبرا جويانه و حتي بي تفاوت حاجي بابايي را در کنار بقيه حوادثي که در گوشه و کنار آموزش وپرورش همچون آتش سوزي خوابگاه دانش آموزي در چابهار در آبان 90 و کشته شدن سه دانش آموز در سانحه تصادف اتوبوس اردوي راهيان نور در آبان ماه امسال و کشته شدن 21 دانش آموز، بدون در نظر گرفتن نام و هويت گوينده در نظر بگيريم، موضع گيري هاي طلبکارانه اي را از سوي شخصي خواهيم ديد که خود را مبرا از هرگونه خطا و اشتباه مي داند يا بنا دارد با فرار رو به جلو، دهان ديگران را روي اشتباهات خود ببندد.

از سويي ديگر سخنان تحريک آميز حاجي بابايي اين پرسش را در اذهان مطرح مي کند، که چرا وي اصرار دارد به هر بهانه اي خود را از اصل ماجرا مبرا سازد؟ مگر جز اين است که وي از تور استيضاح نمايندگان مجلس جست و به درياي آموزش وپرورش بازگشت؟ افکار عمومي به ويژه دانش آموزان سوخته در شين آباد و خانواده هاي داغديده آنها چه برداشتي بايد از موضع گيري هاي مکرر وزير آموزش وپرورش داشته باشند؟ آيا جز اين است که دو دانش آموز در مدرسه اي قديمي که محصور به پنجره هاي آهنين بوده کشته شدند و بقيه آنها نيز روي تخت بيمارستان درس «بسوز و بساز» مي خوانند؟

به زعم نويسنده اگر شخص حاجي بابايي در همان روز اول که اين حادثه رخ داد به جاي پاسخ تمسخر آميز به خبرنگاران، شخصا تقصير را به گردن مي گرفت يا در مجلس به جاي مقصر جلوه دادن معلم مدرسه، خود کمبودها و کاستي هاي موجود در مدارس را دليرانه به عهده مي گرفت، اينچنين افکار عمومي به التهاب و مقابله ستيزي نمي افتاد. در يک کلام، مردم همچنان ناراحت از اتفاقات ناگوار در آموزش وپرورش هستند و زخم افتاده بر پوست افکار عمومي بيش از پاشيدن نمک، نياز به التيام از سوي مقصران ماجرا را دارد./ف250